Διακοπή ρεύματος Μανόλης Ζαχαριάδης

H δολοφονία του επιχειρηματία Νοσφεράτου και του αποκαλούμενου "Μεγάλου Στόχου" αλλά και η γνωριμία του με τον καθηγητή Ρωμαίο, αναστατώνει τη ζωή του Στέφανου, ενός κατά τα άλλα συνηθισμένου φοιτητή στην Αθήνα. Παράλληλα δίνει νέο νόημα στη θεώρηση του για την αναγκαιότητα του ένοπλου αντάρτικου των πόλεων. Την ίδια ώρα η ανασκόπηση της ζωής του μικρού "συγγραφέα", με τα προσωπικά του βιώματα και οι οικογενειακές μνήμες εμπλέκονται έντεχνα με ανατριχιαστική δράση, έρωτα και έντονο... λυρισμό. Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα; Τρία διαφορετικά πλοκάμια μιας πλεξούδας, σ ένα ενιαίο και θανάσιμο αγκάλιασμα που περνούν στη σφαίρα του ονείρου μετά τη... "διακοπή ρεύματος"

εκδ.ΔΟΚΙΜΑΚΗΣ






Και.. είμαι τυχερός που γνωρίζω προσωπικά τον συγγραφέα…
Εδώ υπαρχή ένα απόσπασμα από το νέο του έργο!!!

Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης…(τίτλος βιβλίου του Καλβίνο)

Είναι πολλά που μπορούν να συμβούν σε μια νύχτα. Μπορεί και να αλλάξει όλος ο κόσμος. Μπορεί πάλι και να μη συμβεί τίποτα απολύτως, και μάλιστα αυτό είναι το πιο συ-νηθισμένο για νύχτες ολόκληρες. Εδώ που τα λέμε υπάρχουν πολλών λογιών νύχτες. Νύ-χτες άχαρες, που τις περνάνε ξενυχτώντας στη βάρδια τους οι ναυτικοί ή οι εργάτες στα εργοστάσια. Ή πάλι νύχτες όμορφες για κάποιους άλλους, καλοκαιριάτικες, στολισμένες με αστέρια, που κάνουν τους ανθρώπους να χαίρονται τη ζωή ήρεμοι. Να απολαμβάνουν ξα-πλωμένοι σε μια αμμουδιά τη βραδινή θάλασσα, να κάνουν ευχές στα πεφταστέρια, ή να κοιτάνε το φως της σελήνης να καθρεφτίζεται στα σκοτεινά νερά. Ή να παρατηρούν το φεγγάρι μέσα από μια τρύπα στο ξέφωτο του δάσους. Υπάρχουν ακόμη νύχτες χλωμές με μια παγερή χάρη στην όψη τους. Κρύες νυχτιές του χειμώνα που ο σουβλερός αέρας κάνει τους ανθρώπους να τρέμουν και να έρχονται πιο κοντά. Μπροστά στη φλόγα στο τζάκι, ή στα ζεστά τους κρεβάτια κουκουλωμένοι, αγκαλιά με τους συντρόφους τους. Χουχουλιά-ζονται με τα χνώτα τους και νιώθει ο ένας τη ζέστα του κορμιού του άλλου. Έξω ο άνεμος να σφυρίζει και οι κάθε λογής εραστές, νέοι, νεόκοποι, παλιοί, παράνομοι, να είναι σφιχτα-γκαλιασμένοι. Ή αντίθετα, υπάρχουν νύχτες όμορφες, νύχτες ποιητικές που όμως έχουν φέρει στον κόσμο συμφορές. Φουρτούνες ανελέητες, θαλασσοταραχές που έχουν φέρει τα πάνω κάτω. Ξημερώνει και τίποτε δεν είναι όπως πριν. Συνομωσίες, ανατροπές καθεστώ-των, δολοφονίες, δολοπλοκίες… Εγκλήματα και βέβηλες πράξεις ένα σωρό που καταπίνει η νύχτα. «Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά», λέει η λαϊκή σοφία. Συμβαί-νει όμως και το αντίθετο. Πράξεις ανόσιες, που το φως της μέρας θα τις έκανε να φαίνο-νται πιο αποκρουστικές, βυθίζονται ευκολότερα στην πηχτή λάσπη του σκοταδιού. Πράξεις που δεν μπορούν να σταθούν στο φως της μέρας. Μια γυναίκα μόνη της μ’ ένα παιδί στην αγκαλιά, είναι ένα θέαμα που προξενεί μεγαλύτερο οίκτο, αν τη συναντήσουμε μια βροχε-ρή νύχτα. Μια γυναίκα με ένα παιδί, μπορεί να την αγνοήσουμε τη μέρα. Ποτέ όμως τη νύ-χτα. Πιστεύουμε πως την παραμονεύει ένας αόρατος κίνδυνος. Αόρατος γιατί τον κρύβει το σκοτάδι. Ένας ταξιδιώτης που χάνει το δρόμο του μέσα στη νύχτα είναι ένας άνθρωπος αξιολύπητος, γι’ αυτό δεν διστάζουμε να βοηθήσουμε καταπνίγοντας πιο εύκολα τυχόν δισταγμούς…