Fistful Of Mercy - Fistful Of Mercy (Studio)

Ben Harper, Dhani Harrison and Joseph Arthur

With my own two hands

I can change the world
With my own two hands
Make it a better place
With my own two hands
Make it a kinder place
With my own two hands
With my own
With my own two hands
I can make peace on earth
With my own two hands
I can clean up the earth
With my own two hands
I can reach out to you
With my own two hands
With my own
With my own two hands
I'm going to make it a brighter place
With my own two hands
I'm going to make it a safer place
With my own two hands
I'm going to help the human race
With my own two hands
With my own
With my own two hands
I can hold you
With my own two hands
I can comfort you
With my own two hands
But you've got to use
Use your own two hands
Use your own
Use your own two hands
With our own
With our own two hands
With my own
With my own two hands

End of the World News

You wake up to the sound of alarms and your
Driving your fabulous car
Listening to the music that reminds you
You used to be young you used to be young
And now you're searching, for a sign with your name
To define you the king of the game
What will you do when there's nothing left
For you to earn and for you to learn
So dose me up once is not enough
I can still see the ground
And from this high rise view looking down on you
I'm not the one wasting my time
And every culture has it's own magazine
And information takes the place of your dreams
Finding ways to fill up the silence
But it's all that you need turn on your TV
So dose me up once is not enough
I can still see the ground
And from this high rise view looking down on you
I'm not the one wasting my time
This is the end of the world news
This is the end of the world news sponsored by god
So dose me up once is not enough
I can still see the ground
And from this high rise view looking down on you
I'm not the one wasting my time
So dose me up once is not enough
I can still see the ground
And from this high rise view looking down on you
I'm not the one wasting my time
So dose me up once is not enough
I can still see the ground
And from this high rise view looking down on you
I'm not the one wasting my time
So dose me up once is not enough
I can still see the ground



Lyric:Tom McRae

Διακοπή ρεύματος Μανόλης Ζαχαριάδης

H δολοφονία του επιχειρηματία Νοσφεράτου και του αποκαλούμενου "Μεγάλου Στόχου" αλλά και η γνωριμία του με τον καθηγητή Ρωμαίο, αναστατώνει τη ζωή του Στέφανου, ενός κατά τα άλλα συνηθισμένου φοιτητή στην Αθήνα. Παράλληλα δίνει νέο νόημα στη θεώρηση του για την αναγκαιότητα του ένοπλου αντάρτικου των πόλεων. Την ίδια ώρα η ανασκόπηση της ζωής του μικρού "συγγραφέα", με τα προσωπικά του βιώματα και οι οικογενειακές μνήμες εμπλέκονται έντεχνα με ανατριχιαστική δράση, έρωτα και έντονο... λυρισμό. Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα; Τρία διαφορετικά πλοκάμια μιας πλεξούδας, σ ένα ενιαίο και θανάσιμο αγκάλιασμα που περνούν στη σφαίρα του ονείρου μετά τη... "διακοπή ρεύματος"

εκδ.ΔΟΚΙΜΑΚΗΣ






Και.. είμαι τυχερός που γνωρίζω προσωπικά τον συγγραφέα…
Εδώ υπαρχή ένα απόσπασμα από το νέο του έργο!!!

Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης…(τίτλος βιβλίου του Καλβίνο)

Είναι πολλά που μπορούν να συμβούν σε μια νύχτα. Μπορεί και να αλλάξει όλος ο κόσμος. Μπορεί πάλι και να μη συμβεί τίποτα απολύτως, και μάλιστα αυτό είναι το πιο συ-νηθισμένο για νύχτες ολόκληρες. Εδώ που τα λέμε υπάρχουν πολλών λογιών νύχτες. Νύ-χτες άχαρες, που τις περνάνε ξενυχτώντας στη βάρδια τους οι ναυτικοί ή οι εργάτες στα εργοστάσια. Ή πάλι νύχτες όμορφες για κάποιους άλλους, καλοκαιριάτικες, στολισμένες με αστέρια, που κάνουν τους ανθρώπους να χαίρονται τη ζωή ήρεμοι. Να απολαμβάνουν ξα-πλωμένοι σε μια αμμουδιά τη βραδινή θάλασσα, να κάνουν ευχές στα πεφταστέρια, ή να κοιτάνε το φως της σελήνης να καθρεφτίζεται στα σκοτεινά νερά. Ή να παρατηρούν το φεγγάρι μέσα από μια τρύπα στο ξέφωτο του δάσους. Υπάρχουν ακόμη νύχτες χλωμές με μια παγερή χάρη στην όψη τους. Κρύες νυχτιές του χειμώνα που ο σουβλερός αέρας κάνει τους ανθρώπους να τρέμουν και να έρχονται πιο κοντά. Μπροστά στη φλόγα στο τζάκι, ή στα ζεστά τους κρεβάτια κουκουλωμένοι, αγκαλιά με τους συντρόφους τους. Χουχουλιά-ζονται με τα χνώτα τους και νιώθει ο ένας τη ζέστα του κορμιού του άλλου. Έξω ο άνεμος να σφυρίζει και οι κάθε λογής εραστές, νέοι, νεόκοποι, παλιοί, παράνομοι, να είναι σφιχτα-γκαλιασμένοι. Ή αντίθετα, υπάρχουν νύχτες όμορφες, νύχτες ποιητικές που όμως έχουν φέρει στον κόσμο συμφορές. Φουρτούνες ανελέητες, θαλασσοταραχές που έχουν φέρει τα πάνω κάτω. Ξημερώνει και τίποτε δεν είναι όπως πριν. Συνομωσίες, ανατροπές καθεστώ-των, δολοφονίες, δολοπλοκίες… Εγκλήματα και βέβηλες πράξεις ένα σωρό που καταπίνει η νύχτα. «Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά», λέει η λαϊκή σοφία. Συμβαί-νει όμως και το αντίθετο. Πράξεις ανόσιες, που το φως της μέρας θα τις έκανε να φαίνο-νται πιο αποκρουστικές, βυθίζονται ευκολότερα στην πηχτή λάσπη του σκοταδιού. Πράξεις που δεν μπορούν να σταθούν στο φως της μέρας. Μια γυναίκα μόνη της μ’ ένα παιδί στην αγκαλιά, είναι ένα θέαμα που προξενεί μεγαλύτερο οίκτο, αν τη συναντήσουμε μια βροχε-ρή νύχτα. Μια γυναίκα με ένα παιδί, μπορεί να την αγνοήσουμε τη μέρα. Ποτέ όμως τη νύ-χτα. Πιστεύουμε πως την παραμονεύει ένας αόρατος κίνδυνος. Αόρατος γιατί τον κρύβει το σκοτάδι. Ένας ταξιδιώτης που χάνει το δρόμο του μέσα στη νύχτα είναι ένας άνθρωπος αξιολύπητος, γι’ αυτό δεν διστάζουμε να βοηθήσουμε καταπνίγοντας πιο εύκολα τυχόν δισταγμούς…

ΕΧΩ ΘΥΜΩ....Γιάννης Μηλιώκας

Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι 1893 – 1930

Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι
1893 – 1930

Ρώσος ποιητής, με πληθωρική παρουσία τα πρώτα χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης. Υπήρξε ο κορυφαίος εκπρόσωπος του ρωσικού φουτουρισμού.

Γεννήθηκε στη Βαγδάτη της Γεωργίας στις 7 Ιουλίου 1893. Ο πατέρας του ήταν ευγενούς καταγωγής (Ρώσος με κοζάκικες ρίζες), δασοφύλακας το επάγγελμα. Η μητέρα του ήταν ουκρανικής καταγωγής. Από τα 14 χρόνια του ασπάσθηκε τις ιδέες του σοσιαλισμού και συμμετείχε ενεργά σε αντιτσαρικές διαδηλώσεις στη γενέτειρά του. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα του, ο νεαρός Βλαντιμίρ, η μητέρα του και οι δύο αδελφές του, Όλγα και Λουντμίλα, μετακόμισαν στη Μόσχα.

Το 1908 ο Μαγιακόφσκι έγινε μέλος του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος και φυλακίστηκε επανειλημμένα για την ανατρεπτική δράση του. Στο κελί της απομόνωσης άρχισε να γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Μετά την αποφυλάκισή του φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μόσχας και προσχώρησε στο κίνημα των ρώσων φουτουριστών, όπου γρήγορα διακρίθηκε κι έγινε ο κύριος εκπρόσωπός τους.

Το 1912, ο κύκλος των ρώσων φουτουριστών εξέδωσε μανιφέστο με τίτλο «Χαστούκι στο γούστο του κοινού». Το κίνημα του φουτουρισμού ανήγαγε σε φετίχ του το μέλλον και ύμνησε την τεχνολογική εξέλιξη. «Ένα βρυχώμενο αυτοκίνητο αγώνων είναι πιο όμορφο από τη Νίκη της Σαμοθράκης» υποστήριζε ο «γκουρού» του φουτουρισμού, ιταλός Τομάσο Μαρινέτι. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι ρώσοι συνοδοιπόροι του: «Το παρελθόν είναι στενάχωρο. Η Ακαδημία, ο Πούσκιν, ο Ντοστογιέφσκι, ο Τολστόι, είναι πιο ακατανόητοι κι από ιερογλυφικά» γραφόταν στο Μανιφέστο. Οι φουτουριστές συνήθιζαν να διαβάζουν ποιήματά τους καταμεσής του δρόμου, έριχναν τσάι στο ακροατήριό τους και γενικά έκαναν το παν για να ενοχλούν τον καθωσπρεπισμό των αστών.

Από την εποχή αυτή η ποίηση του Μαγιακόφσκι άρχισε να γίνεται επιθετική και προκλητική, με έντονα στοιχεία υπερβολής, υπεροψίας και αυτοαναφοράς. Το 1915 δημοσιεύει το πρώτο μεγάλο του ποίημα με τίτλο: «Σύννεφο με παντελόνια», από το οποίο πήρε και το όνομά του το γνωστό ελληνικό μουσικό σχήμα «Σύννεφα με παντελόνια». Το καλοκαίρι του ιδίου χρόνου γνωρίζει και ερωτεύεται τη Λιλλή Μπρικ, γυναίκα του εκδότη του Οσιπ Μπρικ. Τις αφιερώνει το επόμενο σπουδαίο ποίημά του «Σπονδυλωτό Φλάουτο» (1916). Και τα δύο αυτά έργα του καταγράφουν έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση κι εκφράζουν τη διάσταση του ποιητή με τον κόσμο που ζούσε.

Με την έκρηξη της Οκτωβριανής Επανάστασης, ο Μαγιακόφσι υπηρέτησε πολυποίκιλα με την πέννα του την επανάσταση. Έγραφε στρατευμένα ποιήματα («Ωδή στην Επανάσταση», «Αριστερή Πορεία»), άρθρα, βιβλία για μικρά παιδιά και ζωγράφιζε αφίσες και σκίτσα, τα οποία συνόδευε με στίχους και συνθήματα, ενώ παράλληλα περιόδευε τη χώρα, κάνοντας διαλέξεις και απαγγελίες. Το 1924 έγραψε μία ελεγεία από 3.000 στίχους για τον θάνατο του Λένιν.

Μετά το 1925 ταξίδεψε στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, την Κούβα, το Μεξικό. Τις εντυπώσεις από το ταξίδι του στο Νέο Κόσμο τις αποτύπωσε στο βιβλίο του «Πώς ανακάλυψα την Αμερική».

Σε μια διάλεξή του στις ΗΠΑ γνωρίζεται με την Έλι Τζόουνς. Καρπός του κεραυνοβόλου και σύντομου έρωτά τους είναι μια κόρη, για την ύπαρξη της οποίας έμαθε το 1929, όταν συναντήθηκε κρυφά με την Τζόουνς στη Γαλλία. Εκείνη την εποχή ο Μαγιακόφσκι ζούσε ένα παθιασμένο έρωτα με την Τατιάνα Γιακόβλεβα, μία συμπατριώτισσά του εμιγκρέ, που ζούσε στο Παρίσι. Επιθυμούσε να την παντρευτεί, αλλά αυτή αρνιόταν πεισματικά.
Εβαλε τέλος στη ζωή του στις 14 Απριλίου του 1930.

Το σημείωμα που βρέθηκε στον τόπο της αυτοκτονίας του έγραφε:
«Σε όλους.
Μην κατηγορήσετε κανέναν για το θάνατο μου και παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά. Ο Μακαρίτης τα απεχθανόταν φοβερά.
Μαμά, αδελφές, και σύντροφοι, σχωρέστε με – αυτός δεν είναι τρόπος (δεν τον συμβουλεύω σε κανένα), μα εγώ δεν έχω διέξοδο. Λιλλή αγάπα με.
Συντρόφισσα κυβέρνηση, η οικογένειά μου είναι η Λιλλή Μπρικ, η μαμά, οι αδελφές και η Βερόνικα Βιτόλνταβνα Πολόνσκαγια. Αν τους εξασφαλίσεις μια ανεκτή ζωή, σ' ευχαριστώ. Τα αρχινισμένα ποιήματα δώστε τα στους Μπρικ, αυτοί θα τα καθαρογράψουν.
Όπως λένε "Το επεισόδιο έληξε".
Η βάρκα του έρωτα συντρίφτηκε πάνω στην καθημερινότητα. Έχω ξοφλήσει τους λογαριασμούς μου με τη ζωή. Προς τι, λοιπόν, η απαρίθμηση των αμοιβαίων πόνων, των συμφορών και των προσβολών;
Να 'στε ευτυχισμένοι.»

Μετά την αυτοκτονία του, κάποιοι κύκλοι επιτέθηκε στον ποιητή, χαρακτηρίζοντάς τον «φορμαλιστή» και «συνοδοιπόρο» και όχι «Καλλιτέχνη του Λαού», όπως συνηθιζόταν για τους στρατευμένους καλλιτέχνες. Η Λιλλή Μπρικ έγραψε, τότε, ένα γράμμα στο Στάλιν και του ζητούσε την αποκατάσταση του ονόματος του Μαγιακόφσκι. Ο Στάλιν ανταποκρίθηκε και τον χαρακτήρισε «Καλύτερο και πιο ταλαντούχο ποιητή της σοβιετικής μας εποχής».

Ο Μαγιακόφσκι, με τον λυρισμό και τις τεχνικές καινοτομίες, βρήκε αξιόλογους συνεχιστές στην πατρίδα του (Οστρόφσκι, Έρενμπουργκ, Γεφτουσένκο) και στο εξωτερικό (Ελιάρ, Αραγκόν, Νερούντα, Ρίτσος, Πατρίκιος).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

* «Μαγιακόφσκι: Τα εύκολα και τα δύσκολα» («Ελληνικά Γράμματα»), ποιήματά του μεταφρασμένα εξαιρετικά από τον Μήτσο Αλεξανδρόπουλο.
* Β.Ι. Λένιν («Σύγχρονη Εποχή»)
* Ερωτική Αλληλογραφία με τη Λίλι Μπρικ («Άγκυρα»)
* Θεατρικά («Γκοβόστης»)
* «Ποιήματα» σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου («Κέδρος»)
* «Πώς ανακάλυψα την Αμερική» («Σύγχρονη Εποχή»)
* «Σύννεφο με παντελόνια» («Τραμάκια»)
* «Φλέγομαι», μυθιστορηματική βιογραφία του Μαγιακόφσκι από τον Τούρμπγιερν Σέβε. («Scripta»)

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

* Θάνου Μικρούτσικου: «Καντάτα για τη Μακρόνησο/Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκη» (Lyra, 1976), με ερμηνεύτρια τη Μαρία Δημητριάδη.
* Σύννεφα με Παντελόνια: «Τίποτα δεν κρύβεται κάτω απ' τον ήλιο» (Minos-EMI, 2001).Οι στίχοι του Μάνου Ξυδού βασίζονται σε ποιήματα του Μαγιακόφσκι.


Silvio Rodriguez Cancion a Mayakovsky (inedita-supermejorada)


Vladimir Majakovskij-Σύννεφο με Παντελόνια

ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Ένας αιώνας εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, για ένα σχολείο στο οποίο κυριαρχεί η ιδεολογική χειταγώγηση, ένας όγκος ανερμάτιστων πληροφοριών, η λεηλάτηση της εφηβείας, η παραπαιδεία και η καταστολή. Το εκπαιδευτικό κίνημα, αυτό που τρώει τη σκόνη της κιμωλίας καιόχι τις εγκυκλιακες συμμορφώσεις ή τις"φρόνιμες" παραινέσεις των μεγαλοσυνδικαλισταράδων, δίνει, έναν αιώνα τώρα, αγώνες για ένα σχολείο ανοιχτό σε όλα τα παιδιά, "με λογισμό και μ΄όνειρο"
ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ Νο1

ΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΛΗθΗΚΕ Η ΝΙΝΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ

Την συνεχεια την βλεπουμε εδω

Υποκρισία η Ηλιθιότητα

Υποκρισία η ηλιθιότητα?
...όλο αυτό το πανηγύρι με τη συμμετοχή στη "μη κυβερνητική " καμπάνια για το σβήσιμο
των φώτων!
με ένα κλικ κερδίζεις "άφεση αμαρτιών" και με το δεύτερο κλικ ξαναγυρνάς σε έναν κόσμο
που η ηλιθιότητα των "πολιτών του διακόπτη" είναι επενδυμένη στης "πράσινες πολιτικές"
που ζούμε αυτές τις μέρες!!!
δεν μιλώ για την οικονομική κρίση αλλά για την....κρίση εν κρανίο!!!!
φύλακες!...γρηγορείτε!
Αυτόν τον κόσμο τον καλό......
Μια φωτογραφία ισον χίλιες λέξεις....
σοφή παροιμία και γίνετε ακόμα πιο σοφή όταν αυτή συνοδεύετε από δημιουργική μουσική!
τέτοια μουσική είναι τον Luar na Lubre
ένα σπουδαίο μουσικό σύνολο από την Galiccia!
υπέροχη μουσική και μια ακόμα πιο υπέροχη φωνή!
κάποιοι δημιούργησαν ακούγοντας την ποίηση τον Luar na Lubre και φτιαξαν σπουδαία videaκια!

Galiza Prestige 13 Nov 2002 Portugal
Non imos esquecer, nin perdoalo


Luar Na Lubre : Music / Reuters : Pictures


Luar na Lubre - Desterro


και το υπέροχο τραγούδι του Paul Brady - The Island


Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη με ένα Άστρο η ένα γιασεμί σαν ένα τραγούδι…

Ο ποιητής της «Πηγής των Δακρύων»

Δεν είναι περίεργο, που το έργο του κορυφαίου Ισπανού ποιητή και δραματουργού Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα υπεραγαπήθηκε - όσο λίγων ξένων δημιουργών - στην Ελλάδα. Οτι το έργο, η ζωή και ο θάνατός του τραγουδήθηκαν από σπουδαίους ποιητές και συνθέτες μας, που ένιωθαν σαν δικό μας, συγγενικό «αίμα» και την υπέροχη τέχνη του, τις υψηλόφρονες ιδέες του και δική μας «υπόθεση» την ύπουλη δολοφονία του από τους φαλαγγίτες του Φράνκο, κοντά στην αναβράζουσα «Πηγή των Δακρύων» και την εξαφάνιση της σορού του. Ποιητής της ιδιαίτερης ψυχοσυστασίας του πολύφυλου ισπανικού λαού, των παραδόσεων, των αγώνων, των πόθων και παθών του, ο Λόρκα πλούτισε την παγκόσμια πνευματική κληρονομιά με την αθάνατη, οικουμενική, ουμανιστική και πανώρια ποίηση και δραματουργία του, με την οποία αξίζει να γαλουχείται κάθε γενιά.

Στη νεότερη γενιά, κυρίως, απευθύνεται αυτό το σημείωμά μας για τον τόμο που κυκλοφόρησε με Θέατρο και Ποίηση του Λόρκα σε θαυμάσια απόδοση και εισαγωγή του δικού μας, σημαντικού, ποιητή Νίκου Γκάτσου (εκδόσεις «Πατάκη»), ο οποίος, ουσιαστικά, έκανε γνωστό τον Λόρκα στο ελληνικό θεατρικό και αναγνωστικό κοινό. Ο τόμος περιέχει τα αριστουργηματικά θεατρικά έργα του Λόρκα, «Ματωμένος γάμος», «Ο Περλιμπλίν και η Μπελίσα» και το «Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα», το οποίο ο ποιητής το έγραψε το 1936, λίγο πριν τη δολοφονία του, κι έτσι δεν πρόλαβε να το ανεβάσει στην περιοδεύουσα, λαϊκή «Μπαράκα» του, το θίασό του. Επίσης, περιλαμβάνει τα ποιήματα «Παραλογή του μισοΰπνου» (εμπνευσμένο από τις διώξεις του λαού από τον φρανκικό φασισμό) και «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας». Ενα αριστούργημα της παγκόσμιας ποίησης, ελεγεία για το θάνατο στην αρένα του φίλου του, αντιφρανκιστή, λαοφιλή ταυρομάχου, Ι. Σ. Μεχίας. Θρήνος, που έγινε σύμβολο για τους ήρωες όπου γης: «Πέντε η ώρα που βραδιάζει./ Πέντε ακριβώς, την ώρα που βραδιάζει./ Φέρνει έν' αγόρι το νεκροσέντονο/ (...) Βουβοί σύντροφοι στ' άχαρα σοκάκια/ (...) Κι εσύ του πόνου ω μαύρε ταύρε! Αίμα του Ιγνάθιο παγωμένο!/ Αηδόνι στην καρδιά του μέσα!/ Οχι!/ Δε θέλω να το βλέπω!».

Για όποιον αγνοεί και θέλει να γνωρίσει καλύτερα το πλούσιο και πολύπλευρο καλλιτεχνικό έργο, τη ζωή, τη φρικτή, αποσιωπημένη δολοφονία του, αλλά και το μεταθανάτιο διασυρμό του από τους φρανκιστές, συμπληρωματικά με το παραπάνω βιβλίο, ας διαβάσει την πληρέστατη έρευνα - βιογραφία του Ιαν Γκίμπον «Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα» (εκδόσεις «μικρή άρκτος», μετάφραση Σπύρου Τσούγκου, 367 σελ.).

Τα Χέρια Μου Αν Μπορούσαν Να Μαδήσουν

Τ' όνομά σου προφέρω
μες στις σκοτεινές νύχτες,
σαν έρχονται τ' αστέρια
να πιούνε στο φεγγάρι
και τα κλαδιά κοιμούνται
των κούφιων φυλλωμάτων.
Νιώθω, μ' έχει κοιλώσει
η μουσική και το πάθος.
Ρολόι τρελό, που ψάλλει
ώρες νεκρές, αρχαίες.

Τ' όνομά σου προφέρω
τη σκοτεινή τούτη νύχτα
και μου ηχεί τ' όνομά σου
μακρινό όσο ποτέ.
Μακρινότερο απ' όλα
τ' άστρα και θρηνώδες
κι από βροχή γαλήνια.

Θα σε θέλω, όπως τότε,
καμιά φορά; Ποιο λάθος
έχει η καρδιά μου κάνει;
Αν διαλύεται η καταχνιά,
άραγε, ποιο άλλο πάθος
με περιμένει; Θα 'ναι
ήρεμο κι αγνό, τάχα;
Αχ, αν τα δάχτυλά μου
μπορούσαν να μαδήσουν
ετούτο το φεγγάρι!