ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Ένας αιώνας εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, για ένα σχολείο στο οποίο κυριαρχεί η ιδεολογική χειταγώγηση, ένας όγκος ανερμάτιστων πληροφοριών, η λεηλάτηση της εφηβείας, η παραπαιδεία και η καταστολή. Το εκπαιδευτικό κίνημα, αυτό που τρώει τη σκόνη της κιμωλίας καιόχι τις εγκυκλιακες συμμορφώσεις ή τις"φρόνιμες" παραινέσεις των μεγαλοσυνδικαλισταράδων, δίνει, έναν αιώνα τώρα, αγώνες για ένα σχολείο ανοιχτό σε όλα τα παιδιά, "με λογισμό και μ΄όνειρο"
ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ Νο1

ΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΛΗθΗΚΕ Η ΝΙΝΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ

Την συνεχεια την βλεπουμε εδω

Υποκρισία η Ηλιθιότητα

Υποκρισία η ηλιθιότητα?
...όλο αυτό το πανηγύρι με τη συμμετοχή στη "μη κυβερνητική " καμπάνια για το σβήσιμο
των φώτων!
με ένα κλικ κερδίζεις "άφεση αμαρτιών" και με το δεύτερο κλικ ξαναγυρνάς σε έναν κόσμο
που η ηλιθιότητα των "πολιτών του διακόπτη" είναι επενδυμένη στης "πράσινες πολιτικές"
που ζούμε αυτές τις μέρες!!!
δεν μιλώ για την οικονομική κρίση αλλά για την....κρίση εν κρανίο!!!!
φύλακες!...γρηγορείτε!
Αυτόν τον κόσμο τον καλό......
Μια φωτογραφία ισον χίλιες λέξεις....
σοφή παροιμία και γίνετε ακόμα πιο σοφή όταν αυτή συνοδεύετε από δημιουργική μουσική!
τέτοια μουσική είναι τον Luar na Lubre
ένα σπουδαίο μουσικό σύνολο από την Galiccia!
υπέροχη μουσική και μια ακόμα πιο υπέροχη φωνή!
κάποιοι δημιούργησαν ακούγοντας την ποίηση τον Luar na Lubre και φτιαξαν σπουδαία videaκια!

Galiza Prestige 13 Nov 2002 Portugal
Non imos esquecer, nin perdoalo


Luar Na Lubre : Music / Reuters : Pictures


Luar na Lubre - Desterro


και το υπέροχο τραγούδι του Paul Brady - The Island


Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη με ένα Άστρο η ένα γιασεμί σαν ένα τραγούδι…

Ο ποιητής της «Πηγής των Δακρύων»

Δεν είναι περίεργο, που το έργο του κορυφαίου Ισπανού ποιητή και δραματουργού Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα υπεραγαπήθηκε - όσο λίγων ξένων δημιουργών - στην Ελλάδα. Οτι το έργο, η ζωή και ο θάνατός του τραγουδήθηκαν από σπουδαίους ποιητές και συνθέτες μας, που ένιωθαν σαν δικό μας, συγγενικό «αίμα» και την υπέροχη τέχνη του, τις υψηλόφρονες ιδέες του και δική μας «υπόθεση» την ύπουλη δολοφονία του από τους φαλαγγίτες του Φράνκο, κοντά στην αναβράζουσα «Πηγή των Δακρύων» και την εξαφάνιση της σορού του. Ποιητής της ιδιαίτερης ψυχοσυστασίας του πολύφυλου ισπανικού λαού, των παραδόσεων, των αγώνων, των πόθων και παθών του, ο Λόρκα πλούτισε την παγκόσμια πνευματική κληρονομιά με την αθάνατη, οικουμενική, ουμανιστική και πανώρια ποίηση και δραματουργία του, με την οποία αξίζει να γαλουχείται κάθε γενιά.

Στη νεότερη γενιά, κυρίως, απευθύνεται αυτό το σημείωμά μας για τον τόμο που κυκλοφόρησε με Θέατρο και Ποίηση του Λόρκα σε θαυμάσια απόδοση και εισαγωγή του δικού μας, σημαντικού, ποιητή Νίκου Γκάτσου (εκδόσεις «Πατάκη»), ο οποίος, ουσιαστικά, έκανε γνωστό τον Λόρκα στο ελληνικό θεατρικό και αναγνωστικό κοινό. Ο τόμος περιέχει τα αριστουργηματικά θεατρικά έργα του Λόρκα, «Ματωμένος γάμος», «Ο Περλιμπλίν και η Μπελίσα» και το «Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα», το οποίο ο ποιητής το έγραψε το 1936, λίγο πριν τη δολοφονία του, κι έτσι δεν πρόλαβε να το ανεβάσει στην περιοδεύουσα, λαϊκή «Μπαράκα» του, το θίασό του. Επίσης, περιλαμβάνει τα ποιήματα «Παραλογή του μισοΰπνου» (εμπνευσμένο από τις διώξεις του λαού από τον φρανκικό φασισμό) και «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας». Ενα αριστούργημα της παγκόσμιας ποίησης, ελεγεία για το θάνατο στην αρένα του φίλου του, αντιφρανκιστή, λαοφιλή ταυρομάχου, Ι. Σ. Μεχίας. Θρήνος, που έγινε σύμβολο για τους ήρωες όπου γης: «Πέντε η ώρα που βραδιάζει./ Πέντε ακριβώς, την ώρα που βραδιάζει./ Φέρνει έν' αγόρι το νεκροσέντονο/ (...) Βουβοί σύντροφοι στ' άχαρα σοκάκια/ (...) Κι εσύ του πόνου ω μαύρε ταύρε! Αίμα του Ιγνάθιο παγωμένο!/ Αηδόνι στην καρδιά του μέσα!/ Οχι!/ Δε θέλω να το βλέπω!».

Για όποιον αγνοεί και θέλει να γνωρίσει καλύτερα το πλούσιο και πολύπλευρο καλλιτεχνικό έργο, τη ζωή, τη φρικτή, αποσιωπημένη δολοφονία του, αλλά και το μεταθανάτιο διασυρμό του από τους φρανκιστές, συμπληρωματικά με το παραπάνω βιβλίο, ας διαβάσει την πληρέστατη έρευνα - βιογραφία του Ιαν Γκίμπον «Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα» (εκδόσεις «μικρή άρκτος», μετάφραση Σπύρου Τσούγκου, 367 σελ.).

Τα Χέρια Μου Αν Μπορούσαν Να Μαδήσουν

Τ' όνομά σου προφέρω
μες στις σκοτεινές νύχτες,
σαν έρχονται τ' αστέρια
να πιούνε στο φεγγάρι
και τα κλαδιά κοιμούνται
των κούφιων φυλλωμάτων.
Νιώθω, μ' έχει κοιλώσει
η μουσική και το πάθος.
Ρολόι τρελό, που ψάλλει
ώρες νεκρές, αρχαίες.

Τ' όνομά σου προφέρω
τη σκοτεινή τούτη νύχτα
και μου ηχεί τ' όνομά σου
μακρινό όσο ποτέ.
Μακρινότερο απ' όλα
τ' άστρα και θρηνώδες
κι από βροχή γαλήνια.

Θα σε θέλω, όπως τότε,
καμιά φορά; Ποιο λάθος
έχει η καρδιά μου κάνει;
Αν διαλύεται η καταχνιά,
άραγε, ποιο άλλο πάθος
με περιμένει; Θα 'ναι
ήρεμο κι αγνό, τάχα;
Αχ, αν τα δάχτυλά μου
μπορούσαν να μαδήσουν
ετούτο το φεγγάρι!